Er was vanmorgen een onaangekondigde evacuatie oefening in ons kantoor- gebouw. We hadden er al zo’n vermoeden van dat dat een dezer dagen zou gaan gebeuren want er was al een mailtje rond gegaan dat mensen met lichamelijke ongemakken zich moesten melden voor het geval er een oefening zou komen. En ik was zelfs al op de hoogte voordat de oefening begon want ik was toevallig in gesprek met mijn collega Munawar toen die werd gewaarschuwd dat hij alvast met de lift naar beneden moest gaan. Munawar had zich namelijk vooraf gemeld omdat hij moeilijk loopt vanwege een zwakke knie.

En zelfs als ik dat toevallig niet had opgevangen dan hadden we nog wel geweten dat er wat op handen was want de deuren naar de noodtrap werden vlak daarna zomaar open gezet. En inderdaad, vlak daarna ging de sirene af en moesten we via de trappen naar beneden, met medeneming van alleen je rookmasker en je portemonnee of portefeuille.

Nu zitten wij op de 21e verdieping van het gebouw en dat zijn een heleboel trappen omlaag. Dat is niet eens het grootste probleem, dat is dat er gaandeweg naar beneden een enorme drukte ontstaat in het trappenhuis. Alle verdiepingen die wij passeerden liepen natuurlijk ook leeg en dat stroopt op een trap waar je maar met z’n tweeën naast elkaar kunt lopen hoe dan ook een keer op. Het duurde dan ook ruim tien minuten voordat wij helemaal beneden waren, en daar moesten we ook nog eens met z’n allen door een enkele deur naar buiten.

Omdat iedereen wist dat het om een oefening ging verliep alles tamelijk relaxed en was het buiten in het zonnetje zelfs een gezellige boel. Na het sein “Veilig” na ruim twintig minuten ging iedereen weer naar binnen, maar het duurt dan wel even voordat alle 1300 mensen via de liften weer terug op hun werkplek zijn. Al met al waren we dus ruim een uur zoet met de hele oefening.

Achteraf werden uiteraard conclusies getrokken en die was dat zeker de helft van de mensen bij een echte brand het loodje had gelegd vanwege de file op de trappen...