De dag was vanmorgen amper begonnen of ik had al weer genoeg stof om twee blogs vol te schrijven. Toen ik vanmorgen mijn tanden wilde gaan poetsen bleek er geen water uit de kraan te komen, en bij nadere inspectie bleek dat na het doortrekken van de wc de stortbak ook niet meer vol liep. Een probleem met de watervoorziening dus, maar dat is hier niet ongewoon want er zijn nogal eens kapotte waterleidingen en om die te repareren moeten ze dan een straat of een wijk afsluiten.

Beneden gekomen zat Riet al in de tuin, wat ik in eerste instantie weet aan jetlag, maar het bleek wat anders. „Heb jij de bel vanochtend om vijf uur niet gehoord?” vroeg ze. Nee, dat had ik niet, daar ben ik dus dwars doorheen geslapen blijkbaar. Er was aangebeld door de beveiliging om te melden dat er een waterleiding was gesprongen, en wel die van ons, vlak buiten ons hek. Volgens Riet was er een flinke fontein zichtbaar en de hele straat stond blank.

Daarmee was de afwezigheid van water dus wel verklaard, want ze waren inderdaad nog druk bezig het lek te repareren. Ik tapte dus maar een fles drinkwater want ik wilde toch mijn tanden gaan poetsen, maar toen ik met de fles boven in de badkamer kwam begon net op dat moment de stortbak van de wc luid te sputteren en ik hoorde weer water stromen. En inderdaad, ook de kranen deden het nu weer dus het probleem was blijkbaar opgelost. Toen ik weer beneden was en even wilde gaan kijken was het gat al weer dicht en waren de mannen weg.

Terug in de tuin om dit bij Riet te gaan melden zag ik op het terras een grote kikker zitten. Of liever gezegd, hij was zwembewegingen aan het maken liggend op zijn buik en dat leek weinig succesvol. Onze kat Monster zat er met een verveelde blik naar te kijken en dat kon maar één ding betekenen, de arme kikker had ’s nachts blijkbaar als speelmakkertje voor Monster gefungeerd. Monster was blijkbaar uitgespeeld want de kikker kon haar niet meer bekoren. Het arme beestje was ondanks geen zichtbare verwondingen toch blijkbaar behoorlijk gehavend want pogingen om vooruit te komen leverden weinig resultaat op. Ik heb het arme beest maar opgeschept en over de muur gezet in het naast ons huis liggende grasveld, maar of het nog goed komt met het beestje weet ik niet. Normaal gesproken vergaat het speelmakkertjes van Monster niet echt best...

Op het moment dat ik dit schrijf zitten we overigens in de Business Lounge van Philippine Airlines te wachten op onze vlucht naar Jakarta. Alles is deze keer dus zowaar zonder noemenswaardige problemen verlopen, al hadden we voortdurend die kriebels van wat kan er nu nog mis gaan. We vertrekken voor het eerst sinds we hier zijn vanaf Terminal 2 en daar waren we vooraf door verscheidene vrienden voor gewaarschuwd. Het grote probleem daar schijnt de drukte te zijn die ervoor zorgde dat voor die vrienden alles heel erg lang duurde en sommigen misten daardoor zelfs bijna hun vlucht. Een gewaarschuwd mens telt voor twee dus we waren erg vroeg vertrokken richting de luchthaven, ook al gezien de ervaringen met het verkeer van eerder deze week.

Er was nog wel een tussenstop nodig bij de supermarkt want we hadden vrijwel geen kattenbakvulling meer. Stom natuurlijk en we wilden Estela niet met die zware zakken laten sjouwen, dus we moesten zelf nog gauw even inslaan onderweg. Er was ook nog wat file oponthoud maar al met al waren we ruim op tijd, nog voor zessen, bij Terminal 2.

Daar aangekomen bleek de drukte mee te vallen, we waren vrij vlot door alle procedures heen. We liepen alleen in eerste instantie verkeerd voor de paspoortcontrole, voor buitenlanders met een visum is een speciaal loket want wij moeten ieder keer als we het land willen verlaten een "uitreisbelasting" betalen van ruwweg dertig euro (vijftig als we naar Europa gaan). We waren al achterdochtig omdat we nergens een loket zagen waar we moesten betalen (Riet dacht zelfs al dat ze ons gratis zouden laten gaan hier, haha!) maar we stonden dus gewoon aan de verkeerde kant van de hal. Eenmaal aan de andere kant was alles zo opgelost en nadat we aan de legale diefstal hadden voldaan konden we doorlopen.

En zo zitten we nu te wachten totdat we gaan instappen, en het volgende bericht zal dus vanuit Indonesië zal komen...