Gisteravond sloeg de jetlag toe tegen een uur of acht, en ondanks mijn voornemen om zo lang mogelijk wakker te blijven kon ik mijn ogen niet meer open houden en lag ik dus al erg vroeg op bed. Ik had tijdens de lange vliegreis dan wel een paar uur geslapen maar dat is nooit erg comfortabel en vier uurtjes is ook veel te kort. Niet erg gezellig om zo in slaap te vallen maar weinig aan te doen ben ik bang. Ik ben ook direct als een blok in slaap gevallen toen ik in mijn bed lag en ik werd vanochtend pas om zeven uur wakker.

Voor vandaag stond er een redelijk bijzondere boodschap op het lijstje, namelijk een smoking. We hebben de laatste tijd regelmatig feestjes in Manila waarbij het kledingvoorschrift vrijwel nooit echt formeel is maar desondanks verschijnen veel collega’s dan in een smoking. Dat heeft toch wel wat en ik had al besloten om toch ook maar tot aanschaf van zo’n ding over te gaan. Dat was in Manila echter niet gelukt, niet omdat er geen smokings te koop zijn maar omdat mijn maat er vrijwel niet te krijgen is. In Katwijk hadden we vanmorgen gelukkig meer succes en ik ben dus nu in het trotse bezit van een smoking, inclusief lakschoenen en vlinderdas!

Vanavond werd de traditie weer in ere hersteld om samen met onze zoons en schoondochters patat te eten. Dat is een vaste gewoonte geworden iedere keer als Riet en ik terug in Nederland zijn. Normaal gesproken doen we het meteen de eerste avond maar omdat Robin gisteravond laat thuis was van zijn werk moesten we het een dagje uitstellen. Maar na het eten waren Robin en Chantal amper vertrokken of mijn ogen begonnen al weer dicht te vallen.

Omdat ik net een dag in Nederland ben staat mijn biologische klok nog op Filipijnse tijd en daar is het vergeleken met hier zeven uur later. En het kost nou eenmaal een paar dagen om die klok gelijk te schakelen met de lokale tijd. Het is nu bijna kwart voor acht, en ik ben bang dat ik het voor vanavond al weer voor gezien moet houden. Niet erg gezellig, inderdaad…