Gisteravond was er het jaarlijkse ALIG feest en daar gingen we uiteraard naar toe. Er waren over de honderd kaarten verkocht, de opbrengst van de kaarten is voor het goede doel en het beloofde ook nog eens een gezellige avond te worden. Riet kent natuurlijk inmiddels al heel wat van de ALIG vrouwen en ikzelf ken inmiddels ook wat van de bijbehorende mannen. Daarbij kan als bijzonderheid worden vermeld dat er vrijwel geen andere Shell vrouwen lid zijn van ALIG en ik dus heel weinig collega's van mijn werk tegenkom op zo'n avond. Dat is eigenlijk wel zo leuk want dan hoor je ook eens andere verhalen.

Het feest was gezellig en het werd voor ons doen ook aardig laat. Omdat het huis waar het feest werd gegeven niet al te ver van ons huis lag maakten we van de prachtige avond gebruik om er lopend heen te gaan, en omdat het ook 's nachts nog steeds heerlijk buiten was sloegen we aanbiedingen om ons met de auto thuis te laten brengen af en gingen ook lopend terug naar huis.

Vanmorgen merkte Riet dat haar telefoon niet meer in haar tas zat, terwijl ze zeker wist dat ze die gisteravond bij zich had gehad. Ook een setje op het feest gemaakte foto's was uit haar tas verdwenen terwijl ze zeker wist dat ze die erin had gedaan. Aan diefstal dachten we niet want haar portemonnee zat wel nog gewoon in de tas. Het leek ons erg sterk dat Riet onderweg dingen uit haar tas was verloren maar voor alle zekerheid volgden we toch even de route die we hadden gelopen om te zien of er iets terug te vinden was, maar natuurlijk zonder resultaat.

Na een sms-je naar de vrouw des huizes waar het feest was gehouden kregen we te horen dat er ook bij het opruimen geen telefoon was gevonden. Wel hoorden we dat er nog een andere telefoon was vermist. Voor alle duidelijkheid moet wel worden opgemerkt dat de vrouwen allemaal lekker nonchalant hun tassen overal open en bloot hadden laten slingeren want het was tenslotte een besloten feest en dan verwacht je geen rottigheid, nietwaar. We waren daarom ook nog steeds niet overtuigd van diefstal want het is niet echt logisch dat een van de feestgangers zoiets zou doen, en het cateringbedrijf was al vaker en zonder problemen door de ALIG vrouwen ingehuurd. Bovendien zijn er zoveel mensen met dezelfde iPhone dat we veronderstelden dat iemand per ongeluk Riet's telefoon had meegenomen.

Dat verhaal hield echter niet lang stand want Riet beweerde bij hoog en bij laag dat ze haar telefoon de hele avond niet had gebruikt en dat die dus helemaal niet op een tafel had kunnen blijven liggen. Om het zekere voor het onzekere te nemen besloten we om in ieder geval de SIM kaart te laten blokkeren, wat bij een kantoor van de telefoonmaatschappij zonder problemen kon en Riet kreeg ook meteen gratis een vervangende kaart.

Ja, en toen kwam er een berichtje van de andere ALIG vrouw wiens telefoon ook was "verdwenen". Ze had haar iPhone via de iCloud service van Apple kunnen traceren in een deel van de stad waarvan we zeker weten dat daar geen expats wonen. Dat was het bewijs dat de telefoons dus wel degelijk zijn gejat, en het gezellige ALIG feest laat ons dus achter met een schadepostje van een paar honderd euro.

Riet is nou nijdig omdat ik daar nijdig over ben...