Lekker ding, hè? Ja, dat vind je ’s morgens nog al eens op ons terras als je naar buiten stapt. Je ziet dit soort dingen overdag heel zelden maar na het donker komen ze naar buiten. Niet dat wij ze dan zien, behalve als je op straat loopt want schiet er nog al eens wat weg voor je voeten, maar ze blijven toch het liefst uit het zicht.

Nee, het komt door onze beide katten, en met name de kleine Monster, die zijn enorme liefhebbers van de jacht op kakkerlakken. Ze grijpen ze, spelen er mee en laten ze dan uiteindelijk voor dood liggen. Het probleem is meestal dat die krengen helemaal niet dood zijn, want dat is nog niet eens zo makkelijk. Ik heb wel eens gelezen dat een kakkerlak zonder kop nog gewoon zeven dagen kan leven en dan uiteindelijk pas dood gaat van de honger.

Dat lekkere ding op de foto, die overigens het exemplaar dus ongeveer op ware grootte laat zien, was ook helemaal niet dood. Ik had hem in eerste instantie gewoon laten liggen met het idee van ik ruim hem straks wel op, maar op een gegeven moment begonnen opeens de poten weer te bewegen. De oplossing is dan snel opvegen en over de muur flikkeren.

We moeten de katten toch eens leren dat ze hun speelgoed niet overal rond laten slingeren...