Quasimodo
donderdag 17 april 2014
Afgelopen zondag was het overal op de Filippijnen stil op straat, vergelijkbaar met als in Nederland het Nederlands elftal speelt. De nationale held Manny Pacquaio ging namelijk proberen de wereldtitel Boksen in de gewichtsklasse Weltergewicht terug te winnen van Timothy Bradley in een titelgevecht in Las Vegas, en dat werd uiteraard overal live uitgezonden. Niet alleen thuis werd gekeken maar in vrijwel iedere kroeg kon je de match zien, al dan niet na het betalen van entree.
Twee jaar geleden was de toen drieëndertig-jarige Pacquaio die titel kwijtgeraakt na een zeer dubieus verlies op punten. Teleurgesteld als hij was besloot hij zich te concentreren op zijn politieke carriere maar besloot later het toch nog een keer te proberen. Ondanks dat hij inmiddels vijfendertig jaar oud is versloeg hij de vier jaar jongere Bradley deze keer, ook op punten maar op overtuigende wijze, en de nieuwe wereldtitel werd afgelopen zondag overal gevierd en afgelopen maandag breed uitgemeten in de kranten.
De reden dat ik nu pas melding maak van dit titelgevecht heeft te maken met wat ik de afgelopen nacht in de spiegel zag. Ik werd om een uur of half vijf wakker van een zoemende mug (wat overigens vrijwel nooit gebeurd) en op het moment dat ik wakker werd realiseerde me dat het al te laat was. Het kreng had me te pakken gehad want ik voelde mijn bovenlip en de linkerkant van mijn gezicht opzwellen alsof ik een tennisbal achter mijn wang had zitten.
In de badkamer nam ik de schade op en het zag er niet fraai uit. De hele linkerkant van mijn gezicht was opgezwollen alsof ik een paar rondjes met Manny Pacquaio had gebokst en ik leek wel op Quasimodo. Mijn linker mondhoek hing naar beneden door de zwelling en mijn lippen waren drie keer zo dik als normaal, maar alleen aan de linkerkant van mijn gezicht dus. Het deed me meteen denken aan een van onze vakanties toen ik in de eerste nacht ook zo te pakken was genomen in mijn ooglid en ik drie dagen niks heb kunnen zien doordat mijn oog was opgezwollen als dat van een profbokser na een slecht verlopen gevecht.
Het enige wat ik kon doen was er tijgerbalsem op smeren, wat in ieder geval heel goed helpt tegen de jeuk. Hopelijk zou het ook werken tegen de zwelling, want zoals ik er uit zag zou ik beslist de deur niet uit gaan. Gelukkig bleek dat het geval want nadat ik uiteindelijk weer in slaap was gevallen was de zwelling al een heel stuk minder toen ik weer wakker werd. Tegen de middag was de zwelling zelfs bijna helemaal verdwenen dankzij nog wat smeerbeurten met tijgerbalsem, en ik ben dan ook nog steeds dankbaar voor die tip die ik ooit kreeg in een Chinees apotheekje in Kuala Lumpur.
Overigens ben ik toch de deur niet uit geweest vandaag want het was de eerste vrije dag van ons lange weekend. En het had vandaag absoluut geen zin om ergens naar toe te gaan want dit is een van de zeer zeldzame dagen van het jaar dat vrijwel alles hier dicht is...
