Het is al weer een tijdje geleden maar we hebben er weer een hoor, zo'n ongelofelijk verhaal waarvan iedereen vast en zeker denkt dat je het verzint maar wat gewoon waar gebeurd is. "More fun in the Philippines"! Maar goed, hier komt-ie.

Omdat dit al weer het laatste weekend is van de vakantie van Robin en Chantal wilden we deze zondag zinvol besteden, maar de vraag was waaraan. Het idee kwam op tafel om naar het Ocean Park te gaan bij het H2O hotel, gelegen aan de baai langs Roxas Boulevard. Op een zondag en niet te laat weg, dan moet dat kunnen dachten we.

Fout gedacht. We hadden namelijk geen rekening gehouden met de Shell Eco Marathon waarvan het parcour pal naast het H2O hotel bleek te liggen. We wisten natuurlijk wel van het evenement zelf maar we hadden het parcours aan de andere kant van Roxas Boulevard verwacht (geen idee waarom overigens). Het betekende zoeken en uiteindelijk omrijden, wat dan wel lukte maar er was natuurlijk een flinke menigte op de been op de door ons uitgezochte locatie.

Ook bij het Ocean Park zelf was het een drukte van belang want er waren zo te zien een aantal complete scholen op bezoek, en zo te zien allemaal gesponsord door, jawel, Shell. Dankjewel, baas! Er was geen doorkomen aan en we hielden het dus snel voor gezien, we gingen op zoek naar een bakkie.

We kwamen terecht in een restaurant waar ze gerechten hadden uit heel Azië en bij navraag ook een bakkie. We schoven aan en bestelden wat te drinken met voor Riet en mij elk een stuk cheese cake en voor Robin en Chantal ook iets van taart. De koude drankjes kwamen al snel maar de cappuccino's van Robin en mij kwamen pas na twintig minuten. De taart was nog niet in zicht maar we begonnen maar vast aan de koffie omdat die anders koud zou worden.

De koffie en de vruchtensapjes waren na ruim een half uur allang op maar nog steeds geen taart in zicht. Een van de obers kwam naar ons toe en beloofde snel achter onze bestelling aan te gaan. Tien minuten later was er nog steeds niks in zicht en bij navraag kregen we te horen ( je gaat dit echt niet geloven) dat de taart "zoek" was. We dachten eerst dat ze onze stukken aan iemand anders hadden gegeven maar dat was het niet, de taarten zelf konden ze niet vinden!

Er werd vervolgens iemand op pad gestuurd om ergens taarten te halen, waar begrepen wij ook niet maar we hadden geen zin daar op te wachten en vroegen om de rekening. Toen die kwam controleerden we of ze de taart niet toch op de rekening hadden gezet. Dat hadden ze niet, maar er stond wel een portie rijst op die we ook niet hadden gehad.

We stonden op en vertrokken terwijl bij Riet nu zo langzamerhand de stoom uit haar oren kwam. Bij de kassa was een serveerster nog steeds met onze rekening bezig en zonder te stoppen propte Riet haar in het voorbijgaan het verschuldigde bedrag in handen. Zonder fooi, dat mag duidelijk zijn...