Vannacht was het werkelijk bar en boos weer, het waaide hard en de regen op het dak leek af en toe wel een drumsolo. Het verstoorde de nachtrust behoorlijk en ik moest er nog vroeg uit ook want er stond voor vandaag een bezoek aan de scheepswerf in Subic gepland. De auto die me er heen zou brengen zou om zes uur voor de deur staan maar om kwart voor zes ging mijn telefoon al. De transportafdeling belde om te vertellen dat de trip niet door kon gaan, het was te gevaarlijk om dat hele stuk met de auto te rijden.

Zelf dacht ik eigenlijk dat het allemaal wel meeviel toen ik uit het raam keek, en ik stapte dus tegen half zeven gewoon in de auto om naar kantoor te gaan. Onderweg zag ik pas wat er allemaal aan de hand was, de straten lagen bezaaid met afgewaaide takken, er lagen bomen om en overal waren borden omver gewaaid. Het was een behoorlijke ravage, en als het in Alabang al zo erg is dan is het op zo’n beetje alle andere plekken nog veel erger want in Alabang hebben we tenminste een behoorlijk afwateringssysteem.

Aangekomen op het werk zag ik meteen toen ik uit de auto stapte een algemeen tekstbericht op mijn werktelefoon: iedereen die door de omstandigheden niet naar het werk kon komen kon vandaag gewoon thuis blijven en proberen van thuis uit wat werk te doen. Voor mij net te laat want ik was er al, maar ik was een van de weinigen. Alleen de collega’s die vlakbij kantoor wonen hadden weinig serieuze problemen ondervonden, maar het bleek al snel dat we net zo goed thuis hadden kunnen blijven. Door het barre weer waren er voortdurend stroomuitvallen geweest in de loop van de nacht, en het gevolg daarvan was dat het hele computernetwerk er uit lag.

Na het waarschuwen van de technische dienst wachtten we tot het probleem opgelost zou worden. Na ruim twee uur en verscheidene opstartpogingen bleek dat de fout zat in een gebroken glasvezelkabel in ons hoofdkantoor in het centrum van de stad. Wanneer het probleem opgelost zou zijn wisten ze niet dus besloot ik maar naar huis te gaan. Ons eigen Internet deed het, dat had ik ’s morgens al geconstateerd, en daarmee kon ik verbinding maken met het Shell netwerk en zo toch nog wat nuttigs doen vandaag.

Het werd in de loop van de dag rustiger en in de middag hadden we af en toe zelfs een waterig zonnetje. De tropische storm had de naam „Gener” had gekregen, waarbij de letter „G” aangeeft dat dit al de zevende storm is van dit jaar. Uitgaande van het jaarlijks gemiddelde van twintig stormen hebben we er dus nog een stuk of dertien te gaan. De storm van de afgelopen nacht had grote invloed op het dagelijks leven, scholen en universiteiten bleven dicht en ook het meeste overheidspersoneel bleef thuis. Het dodental staat inmiddels op vier, drie mensen zijn verdronken en een vierde kwam onder een omvallende boom terecht.

Inmiddels is de storm uitgegroeid tot een tyfoon en raast nu over het noorden van Luzon. De gevolgen voor deze regio van het eiland zijn nog meer regen en er wordt gewaarschuwd voor overstromingen en aardverschuivingen. Ik denk dus dat een tripje naar Subic er deze week niet in zit…