Ik wist het wel! Breng Riet naar een plek waar katten zitten die een thuis nodig hebben en ze gaat voor de bijl. Ze wilde er “maar” twee, en dat vond ik allang best want ik had maar op één gerekend.

Gisteravond hadden we met Phil en Anne afgesproken om vanmiddag langs te gaan om eens naar hun opvangkatten te kijken, en we hadden al besloten dat het niet bij kijken zou blijven. Tussen de middag deden we dus alvast de nodige boodschappen: een kattenbak, kattenbakvulling, etensbakjes en voer. Kortom, toen we om een uur of half vier naar Phil en Anne gingen waren we er al helemaal klaar voor.

Alle katjes liepen in de tuin en het werd nog een moeilijke keus. Of eigenlijk toch niet want er liepen twee exemplaren rond die precies leken op onze vroegere kat Sproet, en voor mij was de enige vraag dan ook welke van die twee het voor mij zou worden. De ene bleek nogal schuw, en de keus werd nog gemakkelijker toen bleek dat de andere dikke maatjes was met het katje waar Riet meteen smoor op geworden was, een kleintje met de naam “Monster”.

Zoals de naam al doet vermoeden heeft dit onooglijk kleine lelijke katje een bijzonder verhaal. Toen Phil op een dag naar zijn werk wilde gaan met de auto dacht hij dat er een hondendrol voor een van zijn wielen lag. De “drol” bewoog echter, en het bleek een heel erg jong katje waarvan de oogjes nog niet eens open waren. Het was waarschijnlijk pas een dag of wat oud en woog zegge en schrijve 660 gram. Het vondelingetje werd opgenomen en door de goede zorgen van Phil en Anne knapte het beestje zienderogen op.

Vanwege de bijzondere manier waarop ze in huis gekomen was had Phil haar eerst “Roadkill” genoemd. Dat vond Anne toch wel een beetje cru dus werd het “Miracle”, omdat ze het een klein wondertje vond. Het bleek echter een sodemietertje te zijn en al snel werd de naam “Monster from Hell”. Riet valt altijd op dat soort katjes en haar keus was dan ook al snel gemaakt, waarbij ze er ook nog op stond dat het beestje de naam “Monster” blijft houden.

Mijn kat is echt een “dopey”, zei Anne. Ze vindt alles prima, is overal op haar gemak, en dat bleek ook meteen toen ze bij ons in huis kwamen. Ze liepen uiteraard het eerste half uur overal nieuwsgierig rond, maar “mijn” kat had het allemaal al snel gezien. Ze zat al na een half uur uit zichzelf op de bak, werkte vervolgens Riet uit haar stoel en ging er heerlijk op liggen slapen.

Ik moet alleen nog een naam verzinnen. Sproet ligt voor de hand maar aangezien we al een Sproet hebben gehad wordt dat het niet. We denken er nog even over en als iemand een leuke suggestie heeft hoor ik het wel...