Zoals mijn gewoonte is waren we ruim op tijd in het Rijnland Ziekenhuis vanmorgen voor mijn afspraak bij de kaakchirurg. Bij binnenkomst dacht ik al wel dat het een latertje zou worden want het was aardig druk en het eerste wat ik te horen kreeg was dat ze achter liepen op het schema. Omdat het voor mij de eerste keer in het Rijnlands was moest ik de nodige formulieren invullen, en uiteraard leverde mijn ziekenfondskaart weer de nodige gefronste blikken op want Riet en ik zitten bij een internationale ziekenfonds en dat schijnt toch nogal ongewoon te zijn.

Er moest een nieuwe foto worden gemaakt en toch nog redelijk vlot daarna werd ik bij de kaakchirurg geroepen. Hij nam met mij de foto even door waarop het probleem duidelijk te zien was. Hij vertelde meteen dat niet alleen de verstandskies eruit moest maar dat ook de achterste kies met de ontstoken wortels niet te redden was. Het kon gelukkig wel meteen gedaan worden en daar was ik blij om want anders had ik weer een afspraak moeten maken, en dan was het maar de vraag geweest of dat nog had gekund in de komende twee weken dat wij nog in Nederland zijn.

De operatie zelf viel de kaakchirurg een beetje tegen geloof ik, tenminste dat zei hij een paar keer halverwege. De gewone kies was er zo uit maar de verstandskies zat muurvast, en het vereiste het nodige boor- en breekwerk om die er uit te krijgen. Ruim een uur later stond ik weer buiten met een stijve kaak, een droge mond en een zak ijs om tegen mijn wang te drukken. Gelukkig was Riet meegegaan want ik was blij dat ik niet zelf hoefde te rijden. Tot halverwege de middag werkte de verdoving nog, daarna was ik toch wel blij met de pijnstillers…