Het was al vroeg te merken vanmorgen dat ik mijn dag niet had. Tot aan het werk ging alles nog redelijk maar net achter mijn bureau gezeten flikkerde ik een net getapte en dus nog nok toe volle beker koffie over mijn bureau. Het kostte de nodige moeite om alles op te ruimen want alle apparaten en snoeren dreven, en bijna klaar daarmee ging de telefoon. Waar of ik bleef want ik was uitgenodigd voor het maandelijkse jarigen ontbijt. Ik was die uitnodiging niet vergeten maar ik dacht dat dat morgen was. Een half uur te laat kwam ik daar aan, gelukkig wel met droge kleren want de koffie had mij net gemist.

Tussen de middag heb ik Riet, Robin en Chantal opgepikt voor een laatste lunch, en daarvoor gingen we naar het Italiaanse restaurant “Mona Lisa”. Daar was ik gisteren voor het eerst geweest met mijn eigen baas, ook al weer ter viering van alle jarigen van de maand maart. Op kantoor wordt levensgroot aan het begin van iedere maand een poster opgehangen met alle verjaardagen van die maand, en nou ben ik zoals iedereen weet niet zo’n verjaardagvierder maar hier kom je er dus niet onderuit.

Riet en ik zijn nu net weer thuis, we hebben Robin en Chantal naar het vliegveld gebracht want hun vakantie zit er al weer op. Als je de terugvlucht niet meerekent tenminste en dat doet in ieder geval Chantal niet want die keek er van te voren al enorm tegenop. Toegegeven, het was een flinke tegenvaller toen ze van KLM een week of wat geleden te horen kregen dat er niet meer direct gevlogen zou worden maar dat er een tussenstop gemaakt zou gaan worden in Taipei. Dat geintje betekent wel dat hun thuisreis nu zestien uur gaat duren in plaats van twaalf!

Hun laatste dag op de Filippijnen is ook nog eens grotendeels verregend want het heeft vandaag zowat de hele dag gegoten. Alleen toen we ze naar het vliegveld brachten was het eigenlijk zo goed als droog. We konden ze gelukkig een beetje op tijd bij Terminal 1 af zetten want met name het laatste stuk was het verkeer weer een compleet gekkenhuis. Het was zelfs zo erg dat het deze keer ook file rijden was op de oprit naar de vertrekhal en dat hadden wij zelfs nog niet eerder meegemaakt.

Robin en Chantal hebben dus een hele zit voor de boeg, en voor Riet en mij is het weer even wennen want we zitten nu weer met zijn tweetjes...