Dirk
zaterdag 04 oktober 2014
Het Wereldkampioenschap Voetbal 2014 heb ik heel anders beleefd dan ik had verwacht. En dat was niet zo gek ook want in de aanloop naar het toernooi was er niet veel wat leek te wijzen op een succesvol Nederlands Elftal, integendeel. Daar kwam nog bij dat in dit deel van de wereld alle wedstrijden midden in de nacht werden uitgezonden, en eerlijk gezegd verwachtte ik dus weinig wedstrijden live op tv te gaan meemaken.
Ik hield zelfs rekening met een snelle aftocht van Nederland in de eerste ronde maar het pakte heel anders uit. Al meteen was er de sensationele overwinning op regerend wereldkampioen Spanje en daarna bleef het goed gaan. En dat had niet in het minst te maken met de merkwaardige wederopstanding van Dirk Kuijt.
Vooraf was Dirk een bijrol toebedacht door alle "kenners", hooguit een invalbeurt als pinch-hitter maar verder goed om de bank warm te houden. Door omstandigheden speelde Dirk daarentegen een hoofdrol in het toernooi en veel van die zogenaamde "kenners" moesten knarsetandend toegeven dat het voor een groot deel aan de inbreng van Dirk te danken was dat Nederland uiteindelijk zover is gekomen.
Ik heb zelf Dirk voor het eerst zien spelen toen hij in maart 1998 zijn debuut maakte in het eerst elftal van Quick Boys. Het was een rampjaar en met nog zes wedstrijden te gaan stonden we geloof ik vierde van onderen met dreigende degradatie. De toenmalige trainer liet toen twee jonge gasten uit de jeugd debuteren in de hoop dat ze het tij konden keren, en dat werd een groot succes. Van de laatste zes wedstrijden werden er vijf gewonnen en de zesde werd een gelijkspel, en door het aantal behaalde punten eindigde Quick Boys uiteindelijk zelfs nog als derde.
Wat meteen opviel was dat Dirk toen al een plaag was voor iedere verdediging. Hij liep op ballen waarvan niemand dacht dat hij die nog zou halen (en die haalde hij meestal nog ook), en rustig een balletje aannemen was er voor verdedigers en keepers niet bij want telkens was daar die dekselse Kuijt die er als de kippen bij was om de bal af te pikken. Hij scoorde zelf drie keer in die wedstrijden maar was bij veel van de andere goals betrokken.
Wij als supporters zeiden al onder elkaar dat die twee jonge gasten voor Quick Boys waarschijnlijk niet te houden waren, en dat bleek ook al snel. Zowel Dirk als Hendrik van Beelen vertrokken die zomer naar Fc Utrecht, en waar we eigenlijk hadden verwacht dat Hendrik de succesvolste van de twee zou zijn werd het uiteindelijk Dirk omdat hij een enorme doorzetter bleek te zijn die nooit opgeeft.
Weinig mensen zullen verwacht hebben dat Dirk het tot het Nederlands Elftal zou schoppen en dat hij meer dan honderd wedstrijden voor Nederland zou spelen. Ik hoop dat Dirk nog één belofte gestand gaat doen, en dat is dat hij na zijn prof carriere nog een jaartje terugkeert bij Quick Boys.
Want zoals hij zelf ooit zei, als echte Quick Boyzer moet je toch ooit de derby tegen Katwijk hebben gespeeld...
