Bij Shell Philippines wordt er sinds kort iedere maand op een vrijdagmiddag een zogenaamde ″Stress Breaker″ georganiseerd, een evenement voor al het personeel wat ten doel heeft even bezig te zijn met iets anders dan werk. Twee maanden geleden was het eerste evenement, een gelegenheid om een massage te krijgen, en vorige maand was er een Bingo middag georganiseerd. Allebei deze evenementen heb ik aan me voorbij laten gaan maar voor vanmiddag stond er een lezing over fotografie op het programma en dat wilde ik uiteraard niet missen.

Voor de lezing was de Russische fotograaf Igor Dalshevskiy uitgenodigd die sinds twee jaar woont en werkt op de Filipijnen. Hij legde wat grondbeginselen uit voor de beginners en aan de hand van zijn foto’s legde hij uit hoe je goede en vooral mooie foto’s kunt maken. Hij liet zien dat hij daarvoor zelf veelal gebruik maakt van een relatief eenvoudige Canon Powershot S9 camera en dat apparatuur weliswaar belangrijk is maar niet zaligmakend.

Hij gaf ook adviezen over goede spiegelreflex camera’s en lenzen, waarbij hij een duidelijke voorkeur aangaf voor Canon en Nikon. Zelf fotografeerde hij al dertig jaar met Canon en gebruikte dan ook uitsluitend camera’s van dit merk. Ik kan me daar zelf heel goed in vinden aangezien ik ook al dertig jaar precies hetzelfde doe, en ik was helemaal tevreden toen hij aangaf welke lens wat hem betreft een hele goeie keus is. Dat bleek namelijk precies de lens te zijn die ik na het nodige vooronderzoek uiteindelijk zelf ook had aangeschaft ( commentaar van Riet: ″Het zal eens niet″ ). Al met al een hele leerzame middag!

En de avond was helemaal een topper. Een van de vrouwen van de ALIG groep waar Riet lid van is had besloten om een feestje te organiseren bij haar thuis voor alle vrijwilligsters van de voedselhulp en de echtgenoten waren ook uitgenodigd. Hoewel de vrouwen elkaar dus vrijwel allemaal kenden was dat voor de mannen niet het geval maar dat bleek geen enkel probleem. ALIG is niet alleen een organisatie voor Shell personeel dus er was een behoorlijk gevarieerd gezelschap van veel verschillende nationaliteiten.

Het was ontzettend gezellig, ik heb heel veel mensen ontmoet waaronder ook enkele Nederlanders en grappig genoeg op een gepensioneerde na helemaal niemand die ook bij Shell werkt. De gesprekken zijn dan meteen een stuk interessanter omdat het niet meteen over het werk hoeft te gaan. En een van de Nederlanders was een Feyenoorder en dat schept uiteraard meteen een band.

Het enige minpuntje van de avond was dat het op een gegeven moment begon te stortregenen. Riet en ik waren er lopend naar toe gegaan en het zag er dus naar uit dat we nat zouden gaan regenen. We hadden weliswaar paraplu’s bij ons maar die hoefden we gelukkig niet te gebruiken want we werden door Riet’s Duitse vriendin Doris en haar man keurig thuis gebracht.

Een fantastische avond, al was het alleen maar om te zien hoe Riet helemaal in haar element begint te raken hier.