Effe Skypen
zondag 08 maart 2015
Een leeg huis went bij mij altijd snel, vandaag heb ik heerlijk genoten van een dagje helemaal niemand om me heen behalve mijn katten. Een daarvan heeft overigens zoals gewoonlijk in het weekend (geen idee of ze dat doordeweeks ook doet) in de computerkamer languit op de bank gelegen in een voor dames niet erg betamelijke houding (zie foto...).
Uiteraard was ik nieuwsgierig hoe de reis van Riet, Ans en Joëlle was verlopen en hoe de thuiskomst was geweest maar vanwege het tijdsverschil met Nederland, wat op dit moment nog steeds zeven uur bedraagt, moest ik tot vanavond wachten voordat ik contact kon zoeken. Riet en ik proberen daarvoor altijd Skype te gebruiken omdat je daar beeld bij kunt hebben en ook omdat de geluidsverbinding stukken beter is dan met de telefoon, maar het is om de een of andere reden altijd een heel gedoe.
Het probleem met Skype is dat je allebei op hetzelfde moment achter de pc of met de iPad in de hand moet zitten en dat vereist altijd de nodige coördinatie. Het grootste probleem zit aan mijn kant en ik ben er nog steeds niet achter hoe het komt. Normaal gesproken is het simpelweg een kwestie van je iPad gewoon aan hebben staan met Skype geactiveerd en dan wachten op een signaal van Skype dat iemand je probeert te bellen. Dat signaal komt in mijn geval niet, dus vanavond kwam ik er bijvoorbeeld pas achter dat Riet had geprobeerd te bellen toen ik op mijn iPad keek en een gemiste oproep zag.
Riet probeert het probleem meestal op te lossen door ook via sms en WhatsApp berichtjes te sturen dat ze aan het bellen is, maar dan staat net het geluid van mijn telefoon weer uit of hij ligt in een andere kamer. Kortom, zelfs met al die moderne technieken is het soms nog lastig om zoiets simpels als een Skype gesprek tot stand te brengen.
Misschien moet ik ook maar gaan doen wat alle Filipino’s doen, gewoon de hele dag op je telefoonscherm staren. Dan mis je zeker niks...
