Onze katten Abby en Monster voelen zich inmiddels helemaal thuis. Iedere kattenliefhebber weet wat dat betekent, ze hebben zich het huis toegeëigend en ze vinden het min of meer goed dat wij bij hen inwonen. Alle delen van het huis zijn verkend, ze hebben hun vaste plekjes waar ze slapen, en zo gauw iemand zich ‘s morgens beneden vertoont dan begint het gemiauw om eten. En ze zitten ook niet meer de hele dag in huis, ze gaan ook naar buiten.

Op zich allemaal niks nieuws maar er zijn toch een paar dingetjes waar we niet helemaal meer aan gewend zijn. Paula in Rijnsburg is een hele lieve kat en niet bepaald een druktemaker. Spelen doet ze niet of nauwelijks maar het moet gezegd dat ze ook vrijwel geen vervelende gewoontes heeft. Nee, dan deze twee! Ze slapen wel veel maar af en toe slaat de complete gekte toe, dan jagen ze als gekken achter elkaar aan en ieder draadje, propje en papiertje wordt besprongen. En dat een draadje af en toe nog aan een rok of broek vast zit is daarbij totaal niet interessant.

Kortom, ze zijn erg speels wat natuurlijk te begrijpen is want ze zijn pas een paar maanden oud en barsten van de energie. Er is alleen een gewoonte waar we niet echt blij mee zijn en dat is hun jachtinstinct. Ze zijn veel buiten en ze gaan daarbij niet de tuin uit, maar ze gebruiken de tuin wel als jachtterrein. En wat ze met name ‘s avonds allemaal vinden en als speeltje gebruiken wil je eigenlijk liever niet weten.

Met name de kleine Monster weet iedere avond wel een enorme kakkerlak te vinden om zich mee te vermaken. Dat resulteert regelmatig in het vinden van half opgevreten exemplaren op het terras, maar ook half levende die na gebruik als speeltje zijn afgedankt. Vanmorgen lagen er drie, waarvan een nog spartelend op zijn rug...