Er worden door Shell Philippines bijeenkomsten georganiseerd voor de buitenlanders waarbij iemand wordt uitgenodigd om te komen vertellen over veiligheid op de Filipijnen. Dat onderwerp is hier heel erg belangrijk en er wordt dan ook min of meer van iedereen verwacht dat hij of zij een van die bijeenkomsten bijwoont, en ook de wederhelften worden daarbij uitgenodigd.

De eerste had ik overgeslagen maar vandaag was de tweede, en daar had ik ons dus voor ingeschreven. Riet had in eerste instantie gezegd mee te zullen gaan maar toen ik er haar gisteren aan herinnerde was het al „Oh, is dat morgen?”, en dan weet ik al hoe laat het is. Ze had van geen enkele van haar vriendinnen gehoord dat die ook zouden gaan en dus besloot ze zelf ook maar verstek te laten gaan. Ik ging dus vanmorgen om tien uur alleen naar de vergaderzaal waar de bijeenkomst was en wat bleek, maar liefst vier van Riet’s vriendinnen waren ook aanwezig. Waar of mijn vrouw was werd er gevraagd…

Maar goed, ik ben toch blij dat ik ben geweest want het was heel erg leerzaam. Het ging met name over de Filipijnse mentaliteit, wat je wel en vooral niet moet doen, waar de gevaren schuilen en welke plekken je beter kunt vermijden, de gevaren van de alom aanwezige vuurwapens en het chaotische verkeer. Het klinkt allemaal heel erg verontrustend en dat was het in feite ook, een twee en een half uur durend verhaal over wat je hier allemaal kan overkomen, totdat je je achteraf realiseert dat tachtig procent van het hele verhaal net zo goed over Amsterdam had kunnen gaan.

Het meest interessant, voor zover je daar van kunt spreken, was toch wel het verhaal over bankfraude. Dat is hier een van de meest voorkomende vormen van criminaliteit die veelal gepaard gaat met identiteitsdiefstal. We werden ervoor gewaarschuwd hoe dat in zijn werk gaat, en het verhaal was serieus genoeg om toch maar eens actief wat maatregelen te gaan nemen. Ook hiervoor geldt overigens dat dit vrijwel overal kan voorkomen, zoals mijn collega waarbij het in de VS gebeurde, maar voorkomen is beter dan genezen werd er terecht verteld.

Al met al geen opwekkend verhaal dus, maar veel had ik al eerder gehoord. Toen we op Sakhalin arriveerden heb ik namelijk precies zo’n bijeenkomst bijgewoond en het verhaal was nagenoeg hetzelfde. Nou ja, op dat aparte hoofdstuk op Sakhalin na dan, over wat je moest doen als je plotseling oog in oog kwam te staan met een Zwarte Beer….