Ik heb nooit zoveel moeite om iedere dag een stukje te schrijven want er gebeurt iedere dag wel iets wat ik de moeite waard vind om er een stukje over op mijn blog te zetten. Alleen had ik vandaag liever over wat anders geschreven maar het is niet anders, die dingen gebeuren nou eenmaal.

Voor alle duidelijkheid, ik was er zelf niet eens bij. Om even over half vijf kreeg ik een telefoontje van onze chauffeur Lito, die blijkbaar net onderweg was om mij op te komen halen van kantoor. Hij is altijd vroeg want hij maakt terwijl hij staat te wachten altijd graag een praatje met de andere chauffeurs die ook staan te wachten. Nou was dit de eerste keer dat hij belde dus dat was al vreemd, en inderdaad, het was geen goed nieuws. Hij was onderweg aangereden terwijl hij stond te wachten om in te voegen bij een van de poorten van de Village.

Gelukkig was er alleen schade aan de achterkant van de auto, de bumper is ontzet en de achterklep is gedeukt. Degene die Lito had aangereden bleek een tandarts te zijn die ook in de Village woont en dat was een geluk bij een ongeluk want voor hetzelfde geld was het een onverzekerde Filipino geweest of een Jeepney. De man is samen met Lito naar het politiebureau gegaan om een schaderapport op te laten maken, iets wat hier verplicht is voor de verzekering. In feite is alles hiermee dus al geregeld, behalve natuurlijk dat de schade gerepareerd moet worden. Morgenmiddag is het schaderapport van de politie klaar en dan kan Lito met de auto langs de garage.

Voor mij was het enige ongemak van het hele voorval dat ik dus geen vervoer naar huis had om vijf uur. Ik had natuurlijk mee kunnen liften met een van mijn collega’s maar het was mooi weer dus ik dacht, kom ik ga wandelen. Met een klein half uurtje was ik thuis, maar je kon me wel door een wringer halen…