Er stond voor vandaag een bezoek aan de Mega Mall op het programma. Dat wil zeggen, voor mij want zoals jullie weten heeft Riet een pokkenhekel aan winkelen en die had dus geen zin om mee te gaan. Het doel was ook eigenlijk niet zozeer de Mega Mall zelf maar het vlakbij gelegen winkelcentrum St. Francis Square, een kleiner en zoals Riet zou zegen "zooierig" winkelcentrum waar ze volgens een collegaatje van mij Blueray DVD's zouden verkopen voor zeer vriendelijke prijzen.

De Mega Mall staat op dit moment derde op de lijst van grootste winkelcentra van de wereld en het is dan ook enorm! Mijn collegaatje Lexie ging met mij mee om de weg te wijzen naar de juiste plaatsen, en zij is daarvoor de aangewezen persoon want ze heeft vlak bij de Mega Mall gewoond en weet daar dus alles te vinden.

In het rommelige St. Francis Square vonden we inderdaad ergens onderin het gebouw in een achteraf hoek een flink aantal shops waar ze voor zeer vriendelijke prijzen DVD's en Blueray's verkochten. Geen zuivere koffie natuurlijk maar wie maakt dat nog wat uit, nietwaar. Ik stond na een uurtje snuffelen buiten met in mijn tas vier Blueray films, een film op gewone DVD, seizoen 11 van "NCIS", vijf seizoenen van "Sons of Anarchy" en drie seizoenen van "Two Broke Girls", en dat alles voor nog geen 800 pesos oftewel iets van dertien euro...

We wandelden daarna nog rond in de enorme Mega Mall (waarvan we overigens maar een fractie hebben gezien) op zoek naar een cadeautje voor Riet, waarbij we ons onderweg nog door een enorme menigte moesten banen die stonden te kijken naar een blijkbaar populaire groep ("Hi5", nooit van gehoord). Het cadeautje vonden we en na een smakelijke lunch bij een Vietnamees restaurant besloten we het voor vandaag voor gezien te houden.

Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan want het was half drie toen ik Lito een berichtje stuurde om ons op te pikken maar na twintig minuten was hij er nog niet. Er kwam een berichtje wat aangaf dat hij bij het verkeerde gebouw stond te wachten (Mega Mall heeft een "A" en een "B" gebouw), maar twintig minuten later was hij er nog steeds niet. Hij bleek nu aan de achterkant van het gebouw te staan waar blijkbaar geen doorkomen aan was, en we besloten dus maar naar hem toe te lopen in plaats van andersom.

We vonden Lito vrij snel maar het normaal toch al drukke verkeer in Manila was vandaag nog een graadje erger en het stond overal muurvast. De afstand van Mega Mall naar ons huis is vergelijkbaar met van ons huis in Rijnsburg naar het centrum van Den Haag en daar deden we inclusief het wachten op Lito in totaal twee en een half uur over.

Net voor ik weer terug was in Alabang kwam er een WhatsApp-je van Riet, "Kom je nog thuis vandaag?"...