Vorige week tijdens de cursus waren we met een redelijk gemêleerd gezelschap. De cursusleider Hans en ikzelf uit Nederland, Robbie uit Engeland, een aantal mensen uit West Maleisië en een aantal uit Sarawak (wat je Oost Maleisië zou kunnen noemen). En de Maleisiërs waren ook nog eens vrijwel allemaal van verschillende etnische achtergronden.

Een enkele van de Maleisiërs was al eens in Nederland geweest en al snel kwam de discussie op het Nederlandse eten. Hans, Robbie en ik kregen al snel door dat Maleisiërs eigenlijk helemaal geen idee hebben van wat nou typisch Nederlands eten is. En eerlijk is eerlijk, je ziet in het buitenland eigenlijk nooit een “Nederlands Restaurant”, want de Nederlandse keuken heeft eigenlijk helemaal niks te bieden. Laten we eerlijk zijn, wat zou je een buitenlander nou voorzetten, krootjes met spek of boerenkool met worst? Ja, wij vinden het wel lekker maar de meeste buitenlanders vinden ons eten tamelijk smakeloos.

Wat die ene wel gegeten had in Nederland en wat ook zeer goed was bevallen waren kroketten. Het viel nog niet eens mee om uit te leggen aan de rest wat dat precies is, maar gelukkig bood Google hulp. We hadden al snel wat foto’s gevonden en het recept, en uiteraard konden we het niet nalaten ook wat foto’s te laten zien van frikadellen speciaal, patatjes oorlog en kaassoufflés. En eerlijk gezegd, toen we het erover hadden kreeg ik een haast onweerstaanbare trek in een patatje flip van Cees Ouwersloot, of een kroket van Daantje de Piemer.

Terug op de Filippijnen liep ik afgelopen zondag door het Ayala Alabang Town Centre en opeens viel mijn oog op iets bijzonders wat ik nog niet eerder had gezien. Moet je kijken, Riet! Gewoon in ons eigen ATC! Op de Filippijnen!