De meeste Filipino’s geloven serieus dat ze tot een vredelievende, vrolijke en zachtmoedige cultuur behoren. De waarheid ligt wat genuanceerder. Jawel, je krijgt een dikke glimlach en veel toewijding van diegenen die een dienend beroep hebben, zoals in winkels en restaurants, maar vandaag de dag zijn de Filippijnen een wereld van eten of gegeten worden.

De gebruikelijke beleefdheden die je in Europa voor vanzelfsprekend aanneemt bestaan hier simpelweg niet. Met name in Manila dringt iedereen voor als je in de rij staat, je wordt gesneden op de weg, ze drommen een lift in voordat je de kans krijgt om uit de lift te stappen, oogcontact wordt vermeden en over het algemeen gedragen ze zich lomp. En we hebben het hier dan niet zozeer over de gewone Filippino’s maar over de “beter gesitueerden” oftewel de bevoorrechte klasse.

De afgelopen week was er een incident op de luchthaven waarbij een journalist een foto nam van een acteurs echtpaar wat bezig was een personeelslid van een luchtvaartmaatschappij te schofferen. De acteurs zagen dat en vlogen meteen de journalist aan. Ze kwamen daar ruimschoots mee weg, wat op de Filippijnen volkomen normaal is. De “upper class” doet wat ze wil ten koste van de minder bedeelden, en dat zit er al jong in als je ziet hoe kinderen zich gedragen tegenover de maids. Huishoudelijke hulpen zijn er om tegen te schreeuwen en te koeioneren. Consequenties zijn er niet, dus er wordt totaal geen respect gekweekt van de sociaal zwakkeren in de samenleving.

Waar in Europa supersterren ook genoeg te stellen hebben met de paparazzi ontaardt dat toch zelden in geweld terwijl die vergeleken met de Filippijnse paparazzi toch heel wat agressiever en opdringeriger zijn. Op de Filippijnen is dan ook geen wet die iedereen het recht geeft om overal in openbare gelegenheden te fotograferen en te filmen, als vrijheid van meningsuiting. Filipino’s zijn juist van nature meer van het geheim houden en daarbij zijn ze ook nog veel te autoritair. Ze vegen dingen liever onder het tapijt en pretenderen dat een probleem niet bestaat dan het te erkennen en het op te lossen. Ze zouden meer de camera’s in hun mobieltjes moeten gebruiken om te laten zien hoe dingen er werkelijk aan toe gaan.

Het bovenstaande stuk is geschreven door een Filippijnse journalist en stond vandaag in de krant. Ik heb het zo goed mogelijk vertaald om een beetje een beeld te geven van de andere kant van de Filippijnen.