Na vandaag zit het werk er voor op voor dit jaar. Een week of wat geleden werd ik er door onze afdeling Personeelszaken aan herinnerd dat ik mijn saldo aan vrije dagen voor dit jaar eens op moest maken. Ik ben dus even snel gaan kijken hoeveel dat er dan wel niet waren want eerlijk gezegd had ik geen idee. Blijkt dat ik nog negentien vrije dagen had staan en daarvan mag ik er maar tien meenemen naar het volgende jaar, de rest zou worden uitbetaald als ik ze niet zou opnemen. Ik ben dus snel maar eens op de kalender gaan kijken en daarbij ook rekening houdend met de komst van Martin en Sandra kon ik mooi vrij regelen tot en met Nieuwjaarsdag.

Op vakantie gaan geeft op het werk altijd de nodige rompslomp van te voren want je wilt alles zodanig achterlaten dat je niet bij terugkomst overvallen wordt door een enorme puinhoop. Er zijn nogal wat dingen te regelen zoals bij wie mensen moeten zijn met dingen die jij normaal gesproken regelt, en degenen die jouw werk waarnemen moeten natuurlijk op de hoogte zijn van de stand van zaken. Al met al kost het al gauw een dag of twee voordat je met een (min of meer) gerust hart de deur van het kantoor achter je dicht kunt trekken, ook al is het maar voor twee en een halve week.

Na de werkdag moest ik terug haasten naar huis om snel om te kleden want we hadden vanavond ook weer een Kerstviering. Deze keer was het een feest wat gegeven werd door Fluor, het bedrijf wat het ontwerp maakt voor het nieuw te bouwen platform, en ons project team was daarbij uitgenodigd. Het feest werd gegeven in de bar van het Bellevue hotel, gelegen op de 22e verdieping en dus met een fantastisch uitzicht door de twee verdiepingen hoge raamwanden. Er was uiteraard muziek in de vorm van twee bandjes, en ook de nodige verlotingen zonder welke een feest op de Filipijnen simpelweg geen feest is.

Laat werd het niet want voor de meeste mensen is de dag van morgen een gewone werkdag. Niet voor mij dus!