Het is eigenlijk iedere vrijdagmiddag hetzelfde liedje. Hoe laat ik ook van kantoor vertrek, ik kom standaard in een file terecht op Commerce Avenue. Deze weg loopt langs ons kantoor en nog geen anderhalve kilometer verder is de hoofdingang van de Ayala Alabang Village. In feite een afstandje van niks dus met de auto maar op vrijdagmiddag kan het stukje van kantoor naar huis zomaar een half uur duren.

Op dit moment wordt een groot deel van de chaos op Commerce Avenue veroorzaakt door werkzaamheden aan het wegdek. Op zich is dat natuurlijk een nobel streven maar het gebeurt allemaal weer typisch op zijn Filipijns en als Nederlander gaan daar je tenen zoals gewoonlijk krom van in je schoenen staan.

Als er in Nederland aan het asfalt wordt gewerkt dan worden er ook stukken uit de toplaag geschraapt, dat is hier niet anders. Wat wel anders is dat in Nederland die geschraapte stukken op rustige uren van de dag en soms zelfs de nacht worden gevuld. Het is in feite ondenkbaar dat er in Nederland drukke wegwerkzaamheden zijn in de spits. Nou, hier maakt dat niks uit, er wordt totaal geen rekening gehouden met het verkeer bij dergelijk werkzaamheden.

Commerce Avenue is een hele drukke doorgaande weg in Alabang met drie rijstroken per weghelft. Daarmee bedoel ik overigens niet dat er strepen op de weg staan om dat aan te geven maar dat er met een beetje goeie wil drie auto's naast elkaar kunnen rijden. Als er dan door een werkploeg een enorm gat gegraven wordt wat twee rijstroken in beslag neemt dan kun je je wel voorstellen wat dat voor effect heeft op de doorgaans toch al drukke avondspits.

Dat ik meestal toch binnen een redelijke tijd thuis ben komt uitsluitend doordat Lito de rijstijl heeft van een maffia-chauffeur. Wat ik eigenlijk niet goed zou moeten vinden, maar ze bekijken het maar. Zo Filipijns ben ik wel geworden in die drie jaar...