Het is natuurlijk eigenlijk niet mogelijk om het iedere dag over de Filipijnen te hebben zonder ooit melding te maken van de voormalige dictator Ferdinand Marcos. Hoewel het al weer zesentwintig jaar geleden is dat hij door een vreedzame revolutie is afgezet werpt hij nog steeds zijn schaduw over het land. Niet alleen in het buitenland is hij bekend als de verdreven dictator, iedereen herinnert zich ongetwijfeld nog steeds zijn vrouw Imelda, die met die 2700 paar schoenen.

Hier op de Filipijnen geniet Marcos ondanks alles wat hij heeft gedaan nog steeds een redelijk grote populariteit onder een deel van de bevolking. Die nemen dan wel voor lief dat hij het land heeft geplunderd, dat hij onvoorstelbare kapitalen naar het buitenland heeft gesluisd en dat hij een vrijwel berooid land achterliet. Dat hij dat straffeloos kon doen dankte hij aan de steun van de Verenigde Staten die dat puur deden vanuit strategisch belang. Hier waren namelijk de twee grootste legerbases buiten de Verenigde Staten, de luchtmachtbasis Clarks en de marinebasis in Subic Bay waar kernonderzeeërs waren gestationeerd. Beide bases werden overigens vrij snel na het afzetten van Marcos teruggevorderd door de Filipijnen, en Clarks is inmiddels uitgegroeid tot de tweede luchthaven van Manila.

Vandaag stond er een bericht in de Filipijnse kranten dat een groep van tienduizend slachtoffers van het Marcos regime een rechtzaak in de Verenigde Staten hebben gewonnen tegen de familie Marcos. Die moeten nu een schadevergoeding betalen van meer dan 350 miljoen dollar, maar of het zo ver ooit komt is nog maar zeer de vraag. Niet omdat ze het geld niet hebben hoor, dat zit wel goed want de Marcosjes boeren nog steeds uitstekend. Zoon Ferdinand Junior is inmiddels Senator, mevrouwen Imelda zit in de regering voor een grote politieke partij en dochter Imee is zelfs gouverneur van de provincie Ilocos.

Wat ze allemaal uitgevreten hebben is niet zo belangrijk, je komt in dit land overal mee weg als je maar lid bent van een van de toonaangevende families. Binnenkort zijn er weer verkiezingen en ik kan nu alvast beloven dat dat heel wat stukjes gaat opleveren waar ons Nederlanders de haren van ten berge rijzen…