Smoezen...
donderdag 12 maart 2015
Het regenachtige weer van gisteren was vanmorgen helemaal verdwenen, in eerste instantie was er nog wel wat bewolking maar het werd uiteindelijk toch weer gewoon een zonnige dag. Niet dat het me wat zou uitmaken want als ik op kantoor zit zal het me uiteindelijk toch en zorg zijn wat voor weer het buiten is. Van slecht weer heb ik geen last en aan mooi weer heb ik niks, en dat is overal zo, nietwaar.
Het zijn niet alleen voor mij rustige dagen maar ook voor onze hulp in de huishouding Estela en onze chauffeur Lito. Voor Estela is er minder was en minder schoon te maken nu ik alleen thuis ben, en Lito heeft vrijwel de hele dag niks te doen. Hij is wel aanwezig want als ik hem onverwacht nodig mocht hebben moet hij er wel zijn en hij staat ook ter beschikking van Estela als die boodschappen moet doen. Verder brengt hij regelmatig op eigen houtje drinkwater naar de dumpsite van Cataquis, maar verder heeft hij dus weinig om handen.
Donderdag is voor mij sportschool-dag maar er zijn de laatste tijd wat probleempjes met mijn trainer voor die dag. Niet dat het een vervelende kerel is, maar hij belt de laatste drie maanden regelmatig af omdat hij om wat voor reden dan ook verhinderd is. Eerst was het zijn dochtertje, die was ziek en moest af en toe naar het ziekenhuis voor behandeling, daarna was zijn familie over uit de Verenigde Staten, en gisteren kreeg ik bericht dat hij niet kon komen vanwege zijn astma.
Het zal allemaal wel, en ik zou het misschien nog geloven ook als ik niet wist dat Filipino’s berucht zijn om hun veelvuldige verzuim. Er is altijd wel wat en de meest gebruikte smoes is problemen met de familie. Ik heb in mijn team een gozer gehad die om de haverklap (en altijd op maandag) iemand naar het ziekenhuis moest brengen en daarom niet kon komen werken.
Er is zelfs een verhaal bekend van iemand die vrije dagen vroeg omdat zijn oma was overleden. In totaal zeven keer...
