Vandaag is het op de kop af tweeëndertig jaar geleden dat Riet en ik zijn getrouwd. Het was weliswaar een beetje een bewolkte dag maar desondanks wat het weer betreft toch heel wat beter dan op onze trouwdag.

We zaten vanavond thuis, nadat we op de Quiz Night in de Union Jack weer eens op een teleurstellende vijfde plaats waren geëindigd (van de zes teams), met een afzakkertje nog even terug te denken aan de 9e oktober van 1981 en het viel ons allebei op hoe weinig of we eigenlijk nog weten van de dag zelf. De foto's kunnen we hier niet bekijken want die staan in Nederland thuis ergens in een hoek stof te verzamelen, dus we moesten het van onze eigen herinneringen hebben.

En dat viel nog niet mee want van heel veel dingen weten we vrijwel niet meer hoe het gegaan is. Riet had het er op een gegeven moment over dat we op hetzelfde moment toen onze receptie hadden. Konden we ons geen van beiden meer iets van herinneren, net als van hoe we eigenlijk zijn thuis gekomen, al meen ik dat we zijn thuis gebracht door Vader Niek met de Super Saloon.

Er zijn wat fragmenten overgebleven, zoals de consternatie in de Lakenhal bij het filmen omdat er geen stopcontact gevonden kon worden, de stuntelende ambtenaar die moest invallen omdat allebei de gebruikelijke huwelijksvoltrekkers afwezig waren, Dominee Damsma die ondanks herhaaldelijke uitleg mij tijdens zijn preek van een totaal ander beroep voorzag dan ik eigenlijk had, en de band die tijdens de feestavond de pest in had omdat ze onderweg naar de bruiloft de motor van hun bus in de soep was gedraaid.

En dat was het wel zo'n beetje, de rest is vergeten (of verdrongen). Maar dat maakt eigenlijk niet zoveel uit, toch? Want het vervolg duurt dus nu al tweeëndertig jaar…