Het hebben van twee jonge katten is niet altijd een onverdeeld genoegen. Jonge katten zijn speels en daarbij zijn die van ons nog eens halve wilden, zeker de kleinste. Meestal zijn ze gewoon gezellig en is het leuk om ze in en rond het huis te zien scharrelen maar af en toe zou je ze wel achter het behang willen plakken.

Abby heeft eigenlijk maar één onhebbelijke gewoonte maar dat is wel gelijk een hele vervelende. Ze gebruikt namelijk de hoek van onze kunstlederen bank als krabpaal, en zo langzamerhand is dat duidelijk te zien. Ze doet het ook nog eens gewoon terwijl wij in de buurt zijn dus ze heeft compleet schijt aan onze aanwezigheid. Het is nog niet gelukt om haar over te halen iets anders te gebruiken, en eigenlijk is het alternatief waar ze wel voor in schijnt te zijn, het tuinstel, ook niet echt aantrekkelijk. Het enige lichtpuntje is dat de bank zwart is en er lijkt niets anders op te zitten dan een rol zwarte ducktape te kopen om de schade mee te repareren.

Over Monster kan ik kort zijn, daar is gewoon een steek aan los. Het ene moment is het een schatje, het volgende moment slaat de kolder in haar kop en vliegt ze door het huis alsof ze gelanceerd is. Gisteren was het hoogtepunt van haar dwaze activiteiten, dat wil zeggen tot nu toe.

Riet had op een markt een schitterende sierschaal gekocht met bijpassende stenen eieren, en die had ze op de salontafel geparkeerd. Niet een ideale plek maar ze had al in haar hoofd zitten waar ze er mee naar toe wilde. Nou, dat hoeft niet meer. Op een gegeven moment kwam Monster de kamer in vliegen, sprong via de bank op de salontafel, gleed door en knalde tegen het setje kaarsenhouders aan. Vervolgens schoof het hele zaakje door op de gladde tafel en ramde de nieuwe schaal op de grond waar die vervolgens in duizend stukken brak.

Onnodig te zeggen dat Riet tot op dit moment heel erg weinig met Monster op heeft…